Cem ile Rania'nın düğünlerin de tüm Adavay şenlenirdi.
Gençkızlar, bahçelerden çiçek toplar demet demet götürür verirlerdi Rania'ya. Sokak araların da çocuklar elele tutuşur şakırlardı:
"Ay doğdu ve da tepelerinden".
Gece yıldızlar daha bir parlar, ay bir türlü ayrılmazdı gökyüzünden...
Hayır, onların evlendikleri günü görmeye dayanamazdı.