Ataç, Türk edebiyatının, şüphesiz ki en ilginç şahsiyetlerindendir. Zekası, edebiyat eserlerini tanıması, iyi ile kötüyü ayırabilecek zevke sahip olması ve sözünü sakınmaması teml özelliklerindendir ataçın gençlik yıllarında ve daha sonra da devam eden tutkusu da tiyatro olmuştur. Hayli ilkel olan Türk tyatrosunu izlemiş, oynanan eserlerle ilgili değerlendirmeler yapmış, seyrettiği ederleri okumuştur da. Bu yazılar üzerinde kısa bir inceleme yapan Metin And dışında, onları bir araya getirme teşebbüsüne kimse kalkışmamıştır. Bunun sebeplerinden biri şüphesiz ki, çok dağınık olan gazete nüshalarına ulaşma güçlüğüdür. Dergataki arkadaşlarından Tanpınar, ölümü dolayısıyla yazdığı yazıda onu okumanın bir çeşit tiryakilik yarattığını işaret ederken bu tiryakiliğin dayandığı zemini belirtir ve Ataçın tok sözlüğünün çetin zevkinden kaynaklandığını hatırlatır. Yahya Kemal onun parıltılı zekasının etkisini bir yıdıza benzetir.

Ataçın tiyatro yazılarını derleyen Müberra Bağcı Tayfur önemli bir çalışma yapmıştır.