Dr. Şükrü DİNÇER


Tüm dünya edebiyatında mizahın en primitif örnekleri yüz hatlarına ilişkin “çirkinlik olgusu” ve ondan bağımsız diğer birtakım fiziksel kusurlar etrafında şekillenmiştir. Klasik Arap edebiyatının zengin anekdot derlemeleri tarandığında, yüz çirkinliği başta olmak üzere her nevi çirkinlik ve fiziksel kusurlara dair muazzam sayıda bir rivayet malzemesi varlığıyla dikkat çekmekte olup bilimsel ve edebi açıdan detaylı bir incelemeyi hak etmektedir. Orta çağ Müslüman toplumunun çeşitli sosyal tabakalarına mensup her türden çirkin karaktere ya da bir veya birkaç fiziksel kusuru bulunan mizahi figürlerin tahliline yer veren çalışmamız, ilgili dönemin dinî pratikleri, kültürel kodları, gündelik yaşam biçimleri, hassasiyetleri, tabuları, hâkim siyasi atmosfer ve mizahı algılama biçimleri gibi çok çeşitli konular için önemli ipuçları barındırmaktadır.