Tarikatların başlangıcı, şer-i şerifin esaslarına sımsıkı sarıldıktan sonra mümkün olduğu kadar zikir ve Onun insanlara lütfettiği nimetler ile yüce kudreti üzerinde derin tefekkür, ortası; İnsanlarla aşırı derecede ülfet ve ünsiyyet, onlarla fazlaca haşir-neşir olmak iflâs alâmetidir, denildiği gibi, insanlarla, ya da cezbedici diğer dünyevî şeylerle değil yalnız Allahla meşgul olmak ve yalnız Ona yakın ve Onunla ünsiyyet etmektir. Neticesi ise; her zaman Hakkın huzurunda bulunduğu inancına sahip olmak, kendisinde, çevresinde hulâsa her şeyde Hakkı görebilmek, bir an bile Allah şuûrundan uzak kalmamaktır. Daha doğru bir ifâde ile İslâmı İhsan derecesinde ve her an Cenâb-ı Hakkın murakabe ve denetimi altında yaşadığına inanarak ibâdet etmek ve öylece yaşamaktır.
Eser tasavvuf ve tarikatlar hususunda sıkça karşılaşılan; bir şeyhe biat etmek gerekli midir, zikir telkini nasıl olur, zikir nasıl icra edilir, rabıta caiz midir, hırka ve icazet nedir, gibi sorulara verilmiş cevaplar içermektedir.
Yazarı Ömer Ziyaeddin Dağıstanî, gençlik yıllarında Şeyh Şâmil ve onun oğlu Gazi Mehmed Paşanın maiyetinde, Ruslara karşı yıllarca savaşmıştır. Nakşî Meşayıhında Ahmed Ziyaeddin Gümüşhanevînin müridlerinden olan Dağıstanî kadılık ve müftülük görevlerinde bulunmuştur. 1921 tarihinde bir Cuma gecesi 72 yaşlarında iken vefat etmişler ve Süleymaniye Camisi haziresindeki makberelerine defn olunmuşlardır.